Mamadag: Oh oeps! Is ze al 7 maanden?

“En bent u al begonnen aan de boterhammen? “Uuhh nee niet echt nee” “Ze mag ook al wat water of thee proberen”… “Nee die flessen mogen kleiner hoor, de vaste voeding ga je nu meer opbouwen”… “HUH ? Maar ze is toch nog niet zó oud ? Ze was gisteren nog 4 maanden, toch?!” Niet dus… ze is al 7 maanden en dat was echt in 3x knipperen gebeurd.

Zoveel sneller

Bij Sem had ik alle boeken al gelezen, heel het internet uitgeplozen en alles volgens ‘het beste’ schema. Ik wist precies wanneer hij waar aan mocht beginnen, en dat ging eigenlijk allemaal vlekkeloos. We weken daar zo min mogelijk vanaf en dat ritme was top. Maar bij Loua was ik ‘relaxter’ ik paste haar flessen aan als we dit aan als we merkten dat ze meer honger kreeg. We hadden geen strak schema, maar Loua is zó voorspelbaar. Die eet en slaapt heel om de zoveel uur. Ik probeerde vanaf 4,5 maand wat fruithapjes en het ging eigenlijk wel prima. Ze is altijd vrolijk, lijkt prima te groeien. Dus hé dat ging wel lekker! Maar bij het consultatiebureau werd ik ff wakker geschut. Ik ben niet meer die ‘ ik google alles mama’, en ze was al sneller 7 maanden dan ik dacht. Hahha woepsie !

Nog meer eten

De vraag was of ik al begonnen was met brood. Nou dat was ik dus al wel, twee weken geleden. Kleine stukjes ‘oud’ brood (want dat schijnen ze makkelijker weg te krijgen) netjes in haar wang. Maar bij hapje één kreeg ik een spontane paniekaanval. Loua snapt namelijk niet dat je dat door kunt slikken. Dus zodra er ook maar iets achter in haar keel kwam begon ze enorm te kokhalzen! Dus na 2 dagen een paar stukjes proberen en 10x een hartaanval verder, hield ik het voor gezien.

Maar dat was normaal volgens het CB, ze moest dat echt gaan leren. Dus ik moest toch echt elke dag een paar ‘plukjes’ brood proberen. Dus vol goede moed ben ik weer begonnen. Maar serieus, ze kokhalst wat af. Verschrikkelijk!

Hoe dan?

Sem deed dit echt niet, maar wat was daar dan zo anders. Ligt het aan mij? Heb ik het teveel losgelaten, te gemakkelijk gedacht met kant en klaar potjes ? Bij Sem maakte ik in het begin nog heel enthousiast zijn hapjes vers. Die textuur was stiekem anders dan die potjes… is dat de oorzaak? Ik zou me bijna schuldig gaan voelen dat ik dit voor Sem allemaal wel deed. Maar serieus met 2 is het echt anders. Rennen, vliegen,koken,poetsen, eten,meespelen enz. Je kent het wel! Hier zal het vast niet aan liggen maar je twijfelt wel hoor aan jezelf.

Het roer om

Dus het roer gaat om. Hahah nee grapje dat klinkt wel heel drastisch, maar hé, ze is potverdorie 7maanden Nick, aan de bak. We gaan die blije gup eens lekker wat vaker verse hapjes geven, en brood ..totdat ze het snapt. I got this Loua! Maar echt niet iedere dag verse hapjes hoor meissie, overdrijven is ook een vak. Ohja en een paar tanden erbij zou het wel iets makkelijker maken meid, dus laat ze maar komen!

Is dit herkenbaar bij de tweede? En heeft er iemand nog tips hoe ik haar zonder kokhalzen leer om brood te eten? Drop ze hieronder in een reactie, want ik ben vast niet de enige die deze tips kan gebruiken.

Advertentie

Mamadag: Jij bent een stomme mama

Een peuter van bijna 3 die zijn aandacht moet delen met zijn broertje of zusje. Hoe ga je daar nou weer mee om?

JIJ BENT EEN STOMME MAMA!

“Nouuu stomme mama!….”, riep Sem uit frustratie. Hij schrok er zelf van, en begon er ook nog om te huilen. Ik liet het gebeuren, liet hem uitrazen en daarna knuffelden we tot zijn tranen over waren. ” Je bent toch geen stomme mama, sorry”

Uitspraken als deze vliegen me soms om de oren,driftbuien, huilbuien, geschreeuw en gestamp…. maar meestal al snel weer gevolgd door een hoop sorry’s of een dikke knuffel. Het is wat.. peuter zijn…

Geen idee hoe je deze fase noemt, en dat boeit me ook niet zo. Als het maar een fase is die snel voorbij is. Want ik heb daar dus echt niet altijd het geduld voor. Waar velen denken dat het áltijd super easy gaat bij ons… nee hoor, ook hier is het gras niet altijd groener. Laat je niet gek maken.

Serieus hoor. Hij huilt snel, stampt op de grond, wil veel tv kijken en zucht en draait met zijn ogen als het niet gaat zoals híj bedacht had. Draaien met je ogen ?! Kleine peuterpuber hahahhahaa!

Maar geef hem eens ongelijk, als zijn zusje huilt dan gaat iedereen er meteen naartoe. Dus waarom zou dat bij hem niet ook werken? 😉 Helaas vriend, dat werkt dus niet altijd als je ouder wordt. 

Als niks werkt, dan werkt dit altijd. Ik een bak koffie, hij treinen kijken

Nu zou je denken dat deze juf het thuis allemaal lekker pedagogisch verantwoord aanpakt, maar ook ik gooi echt niet altijd zes, zullen we maar zeggen. Maar vooruit naast treinen kijken werkt dit meestal ook wel.

Wat hier wel super goed werkt is om Sem 2 keuzes te geven. 

Wil hij bijvoorbeeld niet naar bed dan probeer ik daar niet te veel op in te gaan. Mijn reactie is vaak;

“Sem je mag kiezen gaan we naar boven en meteen naar bed óf gaan we boven gezellig een boekje lezen en dán lekker naar bed”. Werkt hier echt zo goed ! Hij weet dat het naar bed gaan toch echt gaat gebeuren, maar hij heeft voor zijn gevoel zelf gekozen voor dat verhaaltje. Top! 

Twee keuzes geven werkt heel vaak echt goed hier. Ga altijd uit van wat je wél wilt, en benoem het positief. Een boze peuter hoort woordjes als ‘niet’ en ‘nee’ echt niet meer.

“Of je gaat even op de trap zitten, of je eet nu lekker jouw boterham op”.  Bijna altijd zullen ze voor die boterham kiezen 😉 Proberen waard hoor!

Maar hé, ook hier is mijn geduld wel eens op. Heb ik er echt ff geen puf voor of is mijn lontje snel opgebrand. En dan krijgt hij zijn zin, kijkt hij anderhalf uur Paw Patrol en ben ik blij als het 19 uur is.  Thank god gaan ze nu naar bed.

Had jij ook zo’n dag vandaag? Proost ! Dat welverdiende wijntje kan ook príma op een doordeweekse avond 😉